Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

Ανοικτή Βιβλιοθήκη

Ανοικτή Βιβλιοθήκη:

Για όσους-ακόμη- εξακολουθούν να διαβάζουν, υπάρχει και η Ανοικτή Βιβλιοθήκη OPENBOOK.

Όλα τα βιβλία που περιέχονται στον κατάλογο της Ανοικτής Βιβλιοθήκης διανέμονται ελεύθερα και νόμιμα στο Διαδίκτυο από τους δημιουργούς ή τους εκδοτικούς οίκους. Τα έργα της ενότητας "Κλασική Λογοτεχνία" είναι ελεύθερα πνευματικών δικαιωμάτων.

Ενδεικτικά:



Πεζογραφία
Κυριάκος Αθανασιάδης | Κωνσταντίνος Αναστασιάδης | Μίμης Ανδρουλάκης | Γιάννης Αντάμης | Αλέξης Αργύρης | Γιάννης Αρκούδος |Νικόλας Αφρόκαλος | Γιάννης Βανίδης | Καίτη Βασιλάκου | Δημήτρης Βασιλειάδης | Λεία Βιτάλη | Νίκος Βλαντής | Κώστας Βουλαζέρης | Χάρης Γαντζούδης | Ντόρα Γιαννακοπούλου | Σοφία Γκιούσου | Ευθύμιος Γουργουρής | Γιώργος Δαμιανός | Στέφανος Δάνδολος | Σοφία ΔευτερίγουΒασίλης Δημητριάδης | Ελευθερία Δημητρομανωλάκη | Νίκος Δήμου |Λένα Διβάνη | Μαρία Δριμή | Βασίλειος Δρόλιας | Δημήτρης ΘανασούλαςΚώστας Θερμογιάννης | Ξενοφών Ίσαρης | Πάνος Κάλαρης | Αντώνης Καναβούρας | Δημήτρης Καραβασίλης | Νίκος Καρακάσης | Μάνος Κοντολέων | Περικλής Κοροβέσης | Λευτέρης Κρητικός | Αλέξανδρος Κυριακόπουλος | Ευάγγελος Λαγουτάρης | Ελευθέριος ΛεβάντηςΣτέφανος Λίβος | Ν.Γ. Λυκομήτρος | Νιόβη Λύρη | Ηλίας Μάκης |Δημήτρης Μακρής | Ξενοφών Μακρόπουλος | Θάνος Μαντζάνας | Λιλή Μαυροκεφάλου | Σμαραγδή Μητροπούλου | Στράτος Μουστάκας (ή*μους) | Δημήτρης Μπαρσάκης | Ελένη Μπιρμπίλη | Περικλής ΜποζινάκηςΙωάννα Μπουραζοπούλου | Αντώνης Μπουρίτσας | Σοφία Νικολαΐδου |Τομάζος Παγώνης | Βασίλης Παπαθεοδώρου | Παναγιώτης ΠαπανικολάουΧριστόφορος Παυλίδης | Γιάννης Πλιώτας | Κώστας Πουλιανίτης | Ελ ΡόιΤέος Ρόμβος | Ελένη Σεμερτζίδου | Παναγιώτης Σιμιτσής | Ερρίκος Σμυρναίος | Νικόλας Σμυρνάκης | Μιχάλης Σπέγγος | Αλέξης Σταμάτης | Ελένη Σταματούκου | Γιώργος Στόγιας | Κώστας ΣφακιανάκηςΑγγελική Σχοινά | Ευάγγελος Τζάνος | Δημήτρης Τζουβάλης | Θανάσης Τριαρίδης | Γιώργος Τσαντίκος | Σοφία Τσουρλάκη | Ευγενία Φακίνου |Νίκος Φάκος | Γιάννης Φαρσάρης | Σωτήρης Φιλιππίδης | Ανδρέας Φλουράκης | Μιχάλης Φουντουκλής | Ελένη Φουρνάρου | Λάκης Φουρουκλάς | Λένος Χρηστίδης | Αρχοντής
Χρυσουλάς | Larry CoolCarnellio Coop # Συλλογικά έργα: Ανθολόγιον Ιστολόγιον | Δήγμα γραφής | Λογωτέχνης 2010 | Ματριόσκα | Ο άνδρας με την πουά γραβάτα | 12/12/12

Ποίηση
Σάκης Αθανασιάδης | Ζήσης Αϊναλής | Κωνσταντίνος Αντωνίου | Πέτρος Αρτάνης | Νίκος Αστέρης | Μαρινέλλα Βλαχάκη | Ευγενία ΒογιατζήΘοδωρής Βοριάς | Αθανάσιος Γανίδης | Χρήστος Γεωργακόπουλος |Γιώργος Γώτης | Γιώργος Δουατζής | Τίμος Ζούμπος | Κατερίνα ΚαντσούΠαναγιώτης Καποδίστριας | Άρης Κόντε | Βασίλης Κορλός | Χρήστος Λορέντζος | Φώντας Μακρόπουλος | Άρης Μανουράς | Γιώργος ΜίχοςΜαρία Μουρζά | Χάρης Μπαρμπούλης | Γιώργος Μπλάνας | Νικόλαος Νεράντζης | Άννα Νιαράκη | Τόλης Νικηφόρου | Δημήτρης ΠαλάζηςΣωτήρης Παστάκας | Θάνος Πάσχος | Νίκος Πατεράκης | Γιάννης Ποταμιάνος | Νέστορας Πουλάκος | Κώστας Πουλιανίτης | Γιώργος Πρίμπας | Τάσος Ρήτος | Δημήτρης Ρούσης | Κική Σαργιώτου | Ελένη Σεμερτζίδου | Λένα Σεπτέμβρη | Κωνσταντίνος Σιάκας | Άτη Σολέρτη |Χ.Π.Σοφίας | Κώστας Σφενδουράκης | Κωστής Τριανταφύλλου | Χρήστος Τσελέντης | Ιωάννης Τσιουράκης | Νικόλας Χουέρβος | AMI MIMS - Σιλβερίδη | # Συλλογικό έργο: Τρίλιζα
Ξένη λογοτεχνία
Παιδική λογοτεχνία
Μαρία Αγγελίδου | Φραντζέσκα Αλεξοπούλου - Πετράκη | Κατερίνα Αναγνώστου | Νικόλας Ανδρικόπουλος | Μαρία Ανδρικοπούλου |Φιλομήλα Βακάλη - Συρογιαννοπούλου | Λήδα Βαρβαρούση | Αγγελική Βαρελλά | Ελένη Γερουλάνου | Δημήτρης Γραμμένος | Γαλάτεια Γρηγοριάδου - Σουρέλη | Νίκη Δεληκανάκη & Ελίνα Επιτροπάκη | Κική Δημητριάδου | Ελένη Δικαίου | Μάνια Δούκα | Σοφία Ζαραμπούκα | Άλκη Ζέη | Παντελής Ζούρας | Βαγγέλης Ηλιόπουλος | Ερρίκος ΚαλύβαςΒασιλική Κάργα | Καλλιώ Καστρησίου | Λώρη Κέζα | Μάνος ΚοντολέωνΙωάννα Κυρίτση | Σοφία Μαντούβαλου | Γιώργος Μαρίνος | Βούλα Μάστορη | Έρη Μαυράκη | Μαρία Μαυρίδου - Καλούδη | Ασπασία Μαυρομμάτη | Σύρμω Μιχαήλ | Αμάντα Μιχαλοπούλου | Χρήστος Μπουλώτης | Βασιλική Νευροκοπλή | Μαρούλλα Πανάγου | Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης | Βασίλης Παπαθεοδώρου | Σοφία Παράσχου | Ελευθερία Πασσά | Γιολάντα Πατεράκη | Λότη Πέτροβιτς - Ανδρουτσοπούλου | Εύα Πετροπούλου-Λιανού | Βασίλης Πουλημενάκος | Μαρία Πυλιώτου | Γιάννης Ρεμούνδος | Ναννίνα Σακκά-Νικολακοπούλου | Αγγελική Σχοινά |Βαγγέλης Τασιόπουλος | Ευγένιος Τριβιζάς | Γιολάντα Τσιαμπόκαλου |Κυριάκος Χαρίτος | Θέτη Χορτιάτη | Πάνος Χριστοδούλου | Βάσω ΨαράκηΛίτσα Ψαραύτη | Δήμητρα Ψυχογυιού
Δοκίμια
Τάσος Ανθουλιάς | Ειρήνη Βούλγαρη | Τερέζα Γιακουμάτου | Αμαλία Ηλιάδη | Γεώργιος Κουλούκης | Αδαμάντιος Κρασανάκης | Γιάννης Κωνσταντινίδης | Γιώργος Λιερός | Δημήτρης Λοΐζος | Σίσσυ ΛοΐζουΓεώργιος Ματσαγγούρας | Γιώργος Μπλάνας | Μανώλης ΠαπαδάκηςΚωνσταντίνος Πρίγκιπας | Άγγελος Ροδαφηνός | Τάσος ΣταμπούλογλουΤάσος Σχίζας | Βασίλης Τραπεζάνογλου | Ηλίας Τσάκαλος | Γιάννης Τσαφογιάννης | Νικόλας Τσαφταρίδης | Ροσσέτος Φακιολάς
Λευκώματα
Κλασική Λογοτεχνία
Αριστοτέλης Βαλαωρίτης | Γεώργιος Βιζυηνός | Δημήτριος Βικέλας |Ιωάννης Δαμβέργης | Αργύρης Εφταλιώτης | Κωνσταντίνος Θεοτόκης |Κωνσταντίνος Καβάφης | Ανδρέας Κάλβος | Ανδρέας Καρκαβίτσας |Κώστας Καρυωτάκης | Ιωάννης Κονδυλάκης | Βιτσέντζος Κορνάρος |Κώστας Κρυστάλλης | Ανδρέας Λασκαράτος | Λορέντζος Μαβίλης | Παύλος Νιρβάνας | Αλέξανδρος Πάλλης | Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης | Ζαχαρίας Παπαντωνίου | Καλλιρόη Παρρέν | Ιωάννης Πολέμης | Μαρία Πολυδούρη |Λάμπρος Πορφύρας | Αλέξανδρος - Ρίζος Ραγκαβής | Εμμανουήλ Ροΐδης |Γεώργιος Σουρής | Γεώργιος Τερτσέτης | Μάρκος - Αντώνιος Φόσκολος |Κωνσταντίνος Χατζόπουλος | Γεώργιος Χορτάτσης | Γιάννης Ψυχάρης 

Καλές αναγνώσεις!!!

Τηλεπικοινωνίες στην Αρχαία Ελλάδα

Τηλεπικοινωνίες στην Αρχαία Ελλάδα:


Οι αρχαίοι Έλληνες μπορούσαν
να ανταλλάσσουν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα και σε γρήγορο χρόνο
πληροφορίες, τόσο κατά την περίοδο των πολέμων όσο και σε περίοδο
ειρήνης. Με το εφευρετικό τους μυαλό είχαν κατορθώσει να σχεδιάσουν ένα
σύστημα από μηχανισμούς που τους επέτρεπαν να φτάσει στο τελικό δέκτη
οποιοδήποτε μήνυμα ήθελαν, δυανύοντας ακόμα και 700χλμ σε περίπου μία
ώρα. Ας δούμε με ποιο τρόπο γινόταν αυτό.



Ημεροδρόμοι

Το πρώτο
σχέδιο των ελλήνων για τη μεταφορά πληροφοριών αποτελεί η χρήση των
ημεροδρόμων. Ήταν άνθρωποι γνωστοί για τις ικανότητές τους στο τρέξιμο
στουςοποίους εμπιστεύονταν τη μεταφορά μηνυμάτων σε σύντομο χρονικό
διάστημα. Ο πιο γνωστός ημεροδρόμος που έμεινε και στην ιστορία ήταν ο
Φειδιππίδης, ο οποίος πήγε από την Αθήνα στο Μαραθώνα και μετά πάλι πίσω
στην Αθήνα το μήνυμα της νίκης χωρίς καμία στάση και πέθανε από
εξάντληση.



Οι ημεροδρόμοι είχαν αποκτήσει το σεβασμό και
κοινωνική καταξίωση σε σημείο να τους έχουν αφιερωθεί και ναοί (Τάλβυθος
ημεροδρόμος του Αγαμέμνωνα στον οποίο οι Σπαρτιάτες αφιέρωσαν ναό).
Ενδέχεται κάποιοι από τους ημεροδρόμους να ήταν έφιπποι ειδικά όταν ήταν
να διανύσουν μεγάλες αποστάσεις. Αυτή ήταν η αρχική μορφή του
συστήματος των ημεροδρόμων που στη πορεία αναβαθμίστηκε και βελτιώθηκε
με τη δημιουργία σταθμών στους οποίους οι αγγελιαφόροι πλέον άλλαζαν τα
άλογά τους και ξεκουράζονταν ή άλλαζε και ο αγγελιαφόρος.



Τηλεβόας

Ο
Μ. Αλέξανδρος ήταν ο πρώτος που συνέλαβε τη ιδέα τηα αναπαραγωγής ήχων
μέσω του ακουστικού τηλέγραφου ο οποίος μπορούσε να μεταφέρει τους ήχους
μέσω του αέρα σε μακρυνές αποστάσεις. Αποτελούνταν από ένα τρίποδο
ύψους τεσσάρων μέτρων ενωμένο στη κορυφή, απο την οποία ξεκινούσε ένα
σκοινί που συγκρατούσε ένα στρογγυλό ηχητικό κέρας μεγάλου μεγέθους.



Οι φρυκτωρίες

Η
φωτιά και κατ' επέκταση το φως ήταν βασική προϋπόθεση για να μεταφερθεί
το μήνυμα σύντομα και σε μεγάλη απόσταση. Η χρήση φωτεινών σημάτων
κυρίως χρησιμοποιήθηκε στο πόλεμο για να μεταφέρουν τις διαταγές των
ανωτέρων. Τα οπτικά σήματα μπορούσαν να αναπαράγουν πληροφορίες μεγάλης
ποικιλίας. Για παράδειγμα η Μήδεια, υψώνοντας ένα αναμμένο πυρσό
ειδοποίησε τους Αργοναύτες να σπεύσουν στη Κολχίδα.



Για τη
μετάδοση των οπτικών σημάτων με έντονους καπνούς ή στήλες καπνού ήταν
απαραίτητη η κατασκευή ειδικών κτισμάτων σε υπερηψωμένα σημεία, τα οποία
ονομάζονταν φρυκτωρίες. Για τα φωτεινά σήματα που ανταλλάσσονταν μέσω
των φρυκτών (πυρσών) είχαν συμφωνήσει εκ των προτέρων και οι δύο πλευρές
για τη μετάφραση των μηνυμάτων. Όπως εκτιμούν οι μελετητές ο πρώτος που
χρησιμοποίησηε τηλεπικοινωνιακούς πύργους για τη μετάδοση μηνυμάτων
ήταν ο Ηρακλής, ο οποίος σε δύο κωμοπόλεις της Δυτικής Μεσογείου, την
Αβύλη και την Κάπλη, έστησε τις γνωστές Ηράκλειες Στήλες, που έπαιζαν το
ρόλο φάρου στα διέρχομενα πλοία. Από τα γνωστότερα παραδείγματα
μετάδοσης μηνυμάτων με σήματα φωτιάς ήταν η είδηση της πτώσης της Τρόιας
στον εκπληκτικό χρόνο ρεκόρ για την εποχή της μιας ημέρας.



Το
μήνυμα ταξίδεψε από την Τροία στο Ερμαίο της Λήμνου, απο κεί στον Άθω,
στις κορυφές του Μακίστου στην Εύβοια και στη κορυφή του Κιθαιρώνα. Απο
κεί το μήνυμα μεταφέρθηκε στη λίμνη Γοργώτη, στο Αγίπλαγκτο (Μέγαρα) και
στη συνέχεια η φωτεινή λωρίδα υπερπήδησε το Σαρωνικό κόλπο κι έφτασε
στο Αραχναίον κοντά στις Μυκήνες κι απο κει ημεροδρόμοι το μετέφεραν στο
ανάκτορο των Ατρειδών.



Τηλέγραφος του Αινεία

Ο Αινείας ο
Τακτικός συνδύασε τους πυρσούς και τη μηχανική έτσι ώστε η επικοινωνία
μεταξύ του αποστολέα και του δέκτη να περιέχει σαφείς πληροφορίες,
όπως,για παράδειγμα, "πεζικό με βαρύ οπλισμό" κ.α. Βασική προϋπόθεση για
τη σωστή μετάδοση του μηνύματος ήταν οι υδραυλικοί τηλέγραφοι να είναι
όμοιοι. Θα έπρεπε επίσης τα κεραμικά αγγεία να έχουν το ίδιο μέγεθος σε
πλάτος και βάθος. Τις ίδιες διαστάσεις είχαν και οι φελλοί, στους
οποίους στηρίζονταν μεταλλικές ράβδοι, οι οποίοι ήταν χωρισμένοι σε ίσα
μέρη, τριών δαχτύλων το καθένα. Εκεί υπήρχε ευκρινής διαχωρισμός και σε
κάθε ράβδο αναγράφονταν τα κυριότερα και τα γενικότερα που συνέβαιναν
στους πολέμους.



Επίσης μια ακόμα βασική προϋπόθεση για να
διαβαστεί σωστά το μήνυμα ήταν οι τρύπες των αγγείων να έχουν την ίδια
διάμετρο έτσι ώστε να φεύγει η ίδια ποσότητα νερού. Οι υδραυλικοί
τηλέγραφοι βρίσκονταν πάντα σε υψόμετρα, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται η
καλύτερη οπτική επαφή. Η απόσταση που είχαν μεταξύ τους δύο ή
περισσότεροι τηλέγραφοι δεν ήταν σταθερή, παρ' όλα αυτά μπορούμε να
πούμε ότι συνήθως ξεπερνούσε τα δεκάδες χιλιόμετρα.



Όταν όλα ήταν
έτοιμα, οι χειριστές του τηλέγραφου άναβαν πυρσούς. Όταν η μία πλευρά
ήθελε να δώσει κάποιο μήνυμα κατέβαζε τον πυρσό και συγχρόνως οι δύο
άνοιγαν τη διαρροή του νερού. Όταν η ράβδος όπου αναγράφονταν οι
πληροφορίες που ήθελαν να μεταβιβαστούν έφτανε στο στόμιο του αγγείου
έκλειναν τη ροή και ξανασήκωναν τον πυρσό. Τότε και οι απέναντι έκλειναν
τη διαρροή του νερού και διάβαζαν το σημείο στο οποίο είχε σταματήσει η
δική τους ράβδος.



Αλφαβητικός Κώδικας

Όταν οι χρήστες του
υδραυλικού τηλέγραφου με την πάροδο του χρόνου διαπίστωσαν δυσκολίες
στην ακριβή περιγραφή των πληροφοριών όπως αναφορά σε αριθμητικές
δυνάμεις του εχθρού, ήρθε ή ώρα που οι Κλεόξενος και Δημόκλειτος
παρουσλιασαν την "Πυρσεία" ή αλλιώς "οπτικό τηλέγραφο".



Η
λειτουργία του είχε ως εξής: αρχικά διαίρεσαν το αλφάβητο σε πέντε μέρη
ανά πέντε γράμματα τα οποία αναγράφονταν σε πινακίδες τις οποίες θα
έπρεπε να έχουν μαζί τους όσοι θα συνομιλούσαν. Πριν εγκαταστήσουν και
τα υπόλοιπα εξαρτήματα του τηλέγραφου υπήρχε η συνεννόηση ότι οι πρώτοι
-δύο στον αριθμό- πυρσοί που θα σηκώνονταν θα ήταν από εκείνον που
ήθελε να αναγγείλει κάτι. Η μεταφορά των πληροφοριών θα ξεκινούσε αν κι
από την απέναντι πλευρά σηκώνονταν δύο πυρσοί.



Όταν κατέβαιναν
όλοι οι πυρσοί, τότε εκείνος που ήθελε να αναφέρει κάτι σήκωνε τους
πρώτους πυρσούς από τα αριστερά, δηλώνοντας με αυτό το τρόπο στο δέκτη
ποια πινακίδα έπρεπε να εξετάσει. Αν για παράδειγμα σήκωνε τον πρώτο
πυρσό , εννοούσε τη πρώτη πινακίδα κ.ο.κ. Η δεύτερη ομάδα πυρσών
χρησιμοποιούνταν για να υποδείξουν τα γράμματα που θα σχημάτιζαν τη λέξη
του μηνύματος. Για την καλύτερη καταγραφή των εναλλασσόμενων πυρσών οι
χρήστες χρησιμοποιούσαν κατάλληλες διόπτρες. Για την αποφυγή λαθών,
εκείνος που θα σήκωνε ή θα κατέβαζε τους πυρσούς, ήταν πίσω από ένα
πρόχειρα κατασκευασμένο τοίχο με σύνηθες ύψος τα δέκα μέτρα. Επειδή η
συμπλήρωση ενός πλήρους μηνύματος απαιτούσε χρόνο, οι χρήστες
αναγκάστηκαν να βρουν τις λέξεις με τα λιγότερα γράμματα, χωρίς όμως να
χάνει το πληροφοριακό της περιεχόμενο η πρόταση.



Για να
επιτευχθεί σωστά και γρήγορα η μετάδοση του μηνύματος, οι χρήστες της
Πυρσείας, οι οποίοι ήταν πολίτες με άριστη γνώση ανάγνωσης, γραμματικής
και ορθογραφίας, εκπαιδεύονταν καθημερινά ώστε να συνηθίσουν στον τρόπο
γραφής και μετάδοσης των μηνυμάτων. Με την παροδο του χρόνου κάποιοι
βελτίωσαν τον οπτικό τηλέγραφο κάνωντας στην αρχική μορφή κάποιες
παρεμβάσεις, αλλάζοντας τα γράμματα των πλακών έτσι ώστε να αποφευχθεί η
υποκλοπή του μηνύματος.





Χρήστος Λάζος, "Τηλεπικοινωνίες των αρχαίων Ελλήνων", Εκδόσεις Αίολος

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

Μόνο ο δάσκαλος μετράει!

Μόνο ο δάσκαλος μετράει!:



Τα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα στρατολογούν συστηματικά τους πιο προικισμένους για να τους εντάξουν στο εκπαιδευτικό προσωπικό.

Η ποιότητα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε μια χώρα δεν εξαρτάται ούτε από τις κρατικές δαπάνες, ούτε από το μέγεθος της τάξης, ούτε από τον «προοδευτικό» χαρακτήρα των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων! Εξαρτάται από έναν και μοναδικό παράγοντα: την ποιότητα του εκπαιδευτικού προσωπικού.

Τα επιτυχημένα εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο είναι εκείνα που καταφέρνουν να εντάσσουν στο διδακτικό τους προσωπικό τους πιο ταλαντούχους. Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει η έρευνα την οποία έκανε η γνωστή εταιρεία συμβούλων McKinsey. Στόχος της ογκώδους έρευνας -που πραγματοποιήθηκε τα έτη 2000 με 2007- ήταν να εντοπίσει τους παράγοντες εκείνους που παίζουν τον καθοριστικό ρόλο στην ποιότητα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας παιδείας.

Παίρνοντας ως άξονα αναφοράς τις επιδόσεις των διάφορων εκπαιδευτικών συστημάτων στον κόσμο -όπως προκύπτει από τη γνωστή έκθεση Piza του ΟΟΣΑ καθώς και άλλες ανάλογες μελέτες- καθώς και συνεντεύξεις με πάνω από 100 ειδικούς, πολιτικούς και εκπαιδευτικούς σε όλο τον κόσμο, η έρευνα της McKinsey προσπάθησε να εντοπίσει τα κοινά στοιχεία τα οποία έχουν όλα τα top εκπαιδευτικά συστήματα- όπως της Φινλανδίας, της Σιγκαπούρης, της Νότιας Κορέας κ.λπ. Ενα από τα πρώτα συμπεράσματα της έρευνας είναι ότι οι δαπάνες για την παιδεία καθώς και το μέγεθος της τάξης δεν φαίνεται να παίζουν ουσιαστικό ρόλο στις επιδόσεις των μαθητών.

Μεταξύ των ετών 1980 και 2005, οι δημόσιες εκπαιδευτικές δαπάνες στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στις ΗΠΑ ανά μαθητή αυξήθηκαν κατά (αποπληθωρισμένο) 73%. Την ίδια περίοδο οι ΗΠΑ προσέλαβαν περισσότερους δάσκαλους/καθηγητές με αποτέλεσμα η αναλογία εκπαιδευτικών/μαθητών να μειωθεί κατά 18%. Το μέγεθος των τάξεων στις ΗΠΑ το 2005 ήταν το μικρότερο στην ιστορία της χώρας. Όμως οι επιδόσεις των μαθητών το 2005 παρέμειναν στα επίπεδα του 1980. Ανάλογα είναι και τα αποτελέσματα και σε άλλες χώρες. Μεταξύ των ετών 1995-2004 χώρες όπως η Νέα Ζηλανδία, η Αυστραλία, η Σουηδία, η Νορβηγία, η Ολλανδία και η Ιαπωνία αύξησαν θεαματικά τις δαπάνες τους για την παιδεία. Ομως οι μέσες επιδόσεις των παιδιών στα μαθηματικά ηλικίας 13 και 14 ετών, είτε παρέμεναν οι ίδιες είτε χειροτέρευσαν.

Τα τελευταία έτη κάθε χώρα στον ΟΟΣΑ αύξησε τον αριθμό του εκπαιδευτικού προσωπικού σε σχέση με τον αριθμό των μαθητών. Όμως όλες οι έρευνες δείχνουν ότι η μείωση του μεγέθους της τάξης δεν έχει σημαντικές επιπτώσεις στις επιδόσεις των μαθητών. Από τις 112 μελέτες, μόνο οι 9 έδειξαν ότι υπάρχει ένας θετικός συσχετισμός. Οι άλλες 103 βρήκαν είτε ότι δεν υπάρχει καμιά σχέση είτε ότι υπάρχει αρνητική σχέση -δηλαδή η μείωση του αριθμού των μαθητών σε μια τάξη όχι μόνο δεν βελτιώνει τις επιδόσεις αλλά ενίοτε τις χειροτερεύει. Η εξήγηση είναι απλή: στο βαθμό που η μείωση του μεγέθους των τάξεων σημαίνει περισσότερους καθηγητές, αυτό συνεπάγεται -με σταθερό το επίπεδο των δαπανών- αφ’ ενός λιγότερα χρήματα για κάθε καθηγητή και αφετέρου -και αυτό είναι το πιο σημαντικό- μειωμένες απαιτήσεις στην επιλογή του διδακτικού προσωπικού.

Ο κυριότερος παράγοντας που φαίνεται να επηρεάζει τις μαθητικές επιδόσεις είναι η ποιότητα του εκπαιδευτικού προσωπικού. ...
Διάφορες μελέτες που λαμβάνουν υπόψη τους όλους τους παράγοντες δείχνουν ότι οι μαθητές που διδάσκονται από καλούς εκπαιδευτικούς θα προχωρήσουν με τριπλάσια ταχύτητα από ό,τι μαθητές με κακούς εκπαιδευτικούς. Οι επιπτώσεις για τον μαθητή, σύμφωνα με την έκθεση, ενός χαμηλής ποιότητας δασκάλου στα πρώτα χρόνια του σχολείου, μπορεί όχι απλώς να είναι αρνητικές αλλά και μη αντιστρέψιμες. Οπως δείχνει μια σειρά ερευνών, οι μαθητές που δεν κάνουν αρκετή πρόοδο τα πρώτα χρόνια στο δημοτικό σχολείο, λόγω ενός κακού δασκάλου, έχουν ελάχιστες πιθανότητες να ανακάμψουν αργότερα.

Τα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα στρατολογούν συστηματικά τους πιο προικισμένους για να τους εντάξουν στο εκπαιδευτικό προσωπικό.

Αυτό το επιτυγχάνουν μέσω της αυστηρής επιλογής των ατόμων που θα φοιτήσουν σε παιδαγωγικές ακαδημίες ή ανάλογα ιδρύματα. Τα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο στρατολογούν τους δασκάλους από το κορυφαίο 5%- 30% των αποφοίτων. Στην Κορέα από το 5%, στη Φινλανδία από το 10% και στο Χονγκ Κονγκ και τη Σιγκαπούρη από το 30%. Αντίστροφα τα κακά εκπαιδευτικά συστήματα συνήθως ελκύουν τους χειρότερους. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Μέση Ανατολή -όπου το επίπεδο της παιδείας είναι ιδιαίτερα χαμηλό- οι δάσκαλοι προέρχονται από το χειρότερο 30%. Το ίδιο παρεμπιπτόντως ίσχυε και μέχρι πρόσφατα στις ΗΠΑ!

Ένα άλλο χαρακτηριστικό στοιχείο των καλών εκπαιδευτικών συστημάτων είναι ότι δίνουν μεγάλη έμφαση στη σωστή επιλογή των ατόμων που θα αναλάβουν ηγετικό ρόλο στο σχολείο (διευθυντές, γυμνασιάρχες λυκειάρχες). Ολες οι έρευνες δείχνουν ότι χωρίς έναν αποτελεσματικό και ικανό ηγέτη, ένα σχολείο είναι αδύνατο να αναπτύξει μια κουλτούρα υψηλών προσδοκιών ή να προσπαθεί να επιτύχει συνεχή βελτίωση. Ο μοναδικός ρόλος και η μοναδική υποχρέωση του διευθυντή ενός σχολείου είναι να επιβλέπει την ποιότητα της διδασκαλίας του απασχολούμενου εκπαιδευτικού προσωπικού. Δεν έχει καμιά άλλη γραφειοκρατική υποχρέωση, έτσι ώστε να μπορεί να αφοσιωθεί απερίσπαστα στο έργο του, που είναι η βελτίωση της διδασκαλίας των υφισταμένων του.

Υποσημείωση: Από τις 122 μελέτες του ΟΟΣΑ, μόνο οι 9 έδειξαν ότι η μείωση των μαθητών ανά τάξη και η αύξηση καθηγητών βελτιώνει τις μαθητικές επιδόσεις. Οι άλλες 103 κατέγραψαν ως κυριότερο παράγοντα την ποιότητα του εκπαιδευτικού.

Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
http://antikleidi.wordpress.com

Ενδιαφέρον Άρθρο

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

Μνήμη Γιώργου Σεφέρη

Μνήμη Γιώργου Σεφέρη:




Δώσ` μου τα χέρια σου, δώσ` μου τα χέρια σου`
   δώσ` μου τα χέρια σου.

Είδα μέσα στη νύχτα
τη μυτερή κορυφή του βουνού
είδα τον κάμπο πέρα πλημμυρισμένο
με το φως ενός αφανέρωτου φεγγαριού
είδα, γυρίζοντας το κεφάλι
τις μαύρες πέτρες συσπειρωμένες
και τη ζωή μου τεντωμένη σα χορδή
αρχή και τέλος
η τελευταία στιγμή·
τα χέρια μου.

Βουλιάζει όποιος σηκώνει τις μεγάλες πέτρες·
τούτες τις πέτρες τις εσήκωσα όσο βάσταξα
τούτες τις πέτρες τις αγάπησα όσο βάσταξα
τούτες τις πέτρες, τη μοίρα μου.
Πληγωμένος από το δικό μου χώμα
τυραννισμένος από το δικό μου πουκάμισο
καταδικασμένος από τους δικούς μου θεούς,
τούτες τις πέτρες.

Ξέρω πως δεν ξέρουν, αλλά εγώ
που ακολούθησα τόσες φορές
το δρόμο απ`  το φονιά στο σκοτωμένο
από το σκοτωμένο στην πληρωμή
κι από την πληρωμή στον άλλο φόνο,
ψηλαφώντας
την ανεξάντλητη πορφύρα
το βράδυ εκείνο του γυρισμού
που άρχισαν να σφυρίζουν οι Σεμνές
στο λιγοστό χορτάρι -
είδα τα φίδια σταυρωτά με τις οχιές
πλεγμένα πάνω στην κακή γενιά
τη μοίρα μας.
Φωνές από την πέτρα από τον ύπνο
βαθύτερες εδώ που ο κόσμος σκοτεινιάζει,
μνήμη του μόχθου ριζωμένη στο ρυθμό
που χτύπησε τη γης με πόδια
λησμονημένα.
Σώματα βυθισμένα στα θεμέλια
του άλλου καιρού, γυμνά. Μάτια
προσηλωμένα προσηλωμένα, σ' ένα σημάδι
που όσο κι αν θέλεις δεν το ξεχωρίζεις·
η ψυχή
που μάχεται για να γίνει ψυχή σου.

Μήτε κι η σιωπή είναι πια δική σου
εδώ που σταματήσαν οι μυλόπετρες.
Οχτώβρης 1935

Το ποίημα του Σεφέρη διαβάζει ο σκηνοθέτης Θόδωρος Αγγελόπουλος. Προέρχεται από το CD που συνοδεύει το διπλό τεύχος (Νο 179-180) του λογοτεχνικού περιοδικού ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ με ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα στην επέτειο των 40 χρόνων από το θάνατο του Γιώργου Σεφέρη.

Το Διαδίκτυο στη ζωή μας: Μάθηση, Ψυχαγωγία, Ασφάλεια

Το Διαδίκτυο στη ζωή μας: Μάθηση, Ψυχαγωγία, Ασφάλεια:
Επισκέψεις σχολείων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αττικής στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού για την παρακολούθηση της ενημερωτικής παρουσίασης:"Το Διαδίκτυο στη ζωή μας: Μάθηση, Ψυχαγωγία, Ασφάλεια"

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

Δύο φορές ξένος

Δύο φορές ξένος: Η έκθεση Δύο Φορές Ξένος είναι μια περιήγηση στις μεγαλύτερες ανταλλαγές και εκτοπισμούς πληθυσμών του 20ού αιώνα, όταν εκατομμύρια άνθρωποι ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους και μεταφέρθηκαν σε μια καινούργια πατρίδα. Βασισμένη σε προσωπικές μαρτυρίες και σπάνιο κινηματογραφικό και φωτογραφικό υλικό, η έκθεση φέρνει τον επισκέπτη πρόσωπο με πρόσωπο με όσους έζησαν τα τραυματικά γεγονότα. Από την Ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών του 1923, ταξιδεύουμε στη μαζική μετακίνηση Γερμανών και Πολωνών μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στο διαχωρισμό της Ινδίας και τη δημιουργία του Πακιστάν το 1947, και στην Κύπρο το 1974.
Οι προσωπικές μαρτυρίες αποκαλύπτουν μια κοινή εμπειρία χαμένων πατρίδων και διαλυμένων κοινοτήτων: την ιστορία ανθρώπων που πάντα νιώθουν "Δύο Φορές Ξένοι".

Στο πλαίσιο της έκθεσης πραγματοποιούνται:

Κάθε Σάββατο και Κυριακή, από τις 22/9 έως τις 25/11/2012 (εκτός Σαββάτου 6 Οκτωβρίου 2012)προβολή ντοκιμαντέρ σε συνεργασία με την ΕΡΤ, σχετικά με την εμπειρία του "να είσαι πρόσφυγας", με επίκεντρο τη Μικρά Ασία και την Κύπρο.
Πληροφορίες και κρατήσεις: Δευτ. – Πέμ. 10.00-14.00, τηλ. 210 3671 015.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ
Κάθε Κυριακή, από τις 23/9 έως τις 25/11/2012 (12.00-12.45), παιδιά και μεγάλοι έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν σε ζωντανή αφήγηση του παραμυθιού «Η Υπόσχεση».

Το πρωτότυπο παραμύθι, μιλά για την εμπειρία του ξεριζωμού και τις ανταλλαγές πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας το 1922-24, μέσα από τα μάτια μιας Ελληνίδας και μιας Τουρκάλας από τα περίχωρα της Σμύρνης –τις επτάχρονες φίλες Ευγενία και Φάτμα.

Το παραμύθι, που αφηγείται η ηθοποιός Έφη Βλαχογιάννη, δημιουργήθηκε από την βραβευμένη ελληνο-βρετανίδα storyteller Anna Conomos, σε συνεργασία με τον Eric Loren και τη δημιουργική ομάδα ‘Story Spinner’ με έδρα το Λονδίνο.

Πληροφορίες και κρατήσεις: Δευτ. – Πέμ. 10.00-14.00, τηλ. 210 3671 015.
Την Πέμπτη, κατά τη διάρκεια της έκθεσης, διοργανώνονται γαστρονομικές βραδιές στο εστιατόριο του Μουσείου Μπενάκη (Κουμπάρη 1 & Βασ. Σοφίας), στις οποίες οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να γευθούν ειδικά διαμορφωμένα μενού, με υλικά, συνταγές και κρασιά από διαφορετικές περιοχές.

Πιο συγκεκριμένα: στις 20/9 γευστικές αναφορές στην Ινδία, στις 27/9 σ τον Πόντο και στις 4/10 & 11/10 στη Μικρά Ασία.
Ειδικά την Πέμπτη 11/10 οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να ακούσουν μουσική από τη Μικρά Ασία, από τη Βιβή Βουτσελά και το μουσικό συγκρότημα Δήθεν.

Πληροφορίες και κρατήσεις: ώρες λειτουργίας Κεντρικού κτηρίου (Κουμπάρη 1), τηλ. 210 3671 084

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

Ίδρυμα Θεοχαράκη.

Το ίδρυμα Θεοχαράκη διοργανώνει σεμινάρια για την τέχνη της αγχιμαχίας ( debate), τα οποία φαίνονται αρκετά ενδιαφέροντα. Μπορείτε να επισκεφθείτε τη διεύθυνση του ιδρύματος για περισσότερες λεπτομέρειες.http://www.thf.gr/Default.aspx?lang=el-GR&page=29&eventid=261

Διαδικτυακή έκδοση απέκτησε το επιστημονικό περιοδικό «Historein/Iστορείν»

Διαδικτυακή έκδοση απέκτησε το επιστημονικό περιοδικό «Historein/Iστορείν»

Γιατί έκλαιγαν τα παιδιά; Την πρώτη μέρα στο σχολείο....

Γιατί έκλαιγαν τα παιδιά;:
Μια από τις πρώτες μέρες της Α΄ Δημοτικού ήρθε στο σχολείο ένας φωτογράφος και μας φωτογράφισε στην τάξη. Να’ μαι με τους μισούς συμμαθητές και συμμαθήτριες, το μόνο παιδάκι που φορούσε γυαλιά. «Τα ωραία μάτια μπαίνουν σε βιτρίνα» μου έλεγαν κοροϊδευτικά, και μετά την πρώτη έκπληξη, γιατί δεν περίμενα ότι θα γίνονταν αντικείμενο κοροϊδίας τα γυαλιά μου, συμφώνησα με το γράμμα του πειράγματος. Ακριβώς αυτό: τα ωραία μάτια μου είχαν μπει σε βιτρίνα.
Δεν μπορούσε τίποτε να με πειράξει εκείνη τη σχολική χρονιά. Με έγραψαν σε ένα μικρό ιδιωτικό σχολείο, τρία τετράγωνα από το σπίτι μου. Μπορούσα να πηγαίνω μόνη μου, με τα πόδια. Η ευτυχία αυτή ήταν για μένα αφάνταστη. Δεν με ένοιαζε που δεν ήξερα καλή μπάλα, που η δασκάλα τραβούσε αυτιά, ή συνήθιζε να ζουλάει το λοβό με το ακονισμένο της νύχι, για λόγους μάλλον δυσεξήγητους.
Η προσδοκία μου ήταν να μάθω να διαβάζω, να μη χρειάζομαι μεγάλους να μεσολαβούν  στα βιβλία. Το λαχταρούσα χρόνια, από την πρώτη φορά που μου είχαν προσφέρει την ανάγνωση  εικονογραφημένου παραμυθιού. Περίμενα να χειραφετηθώ επιτέλους από αυτή την εξάρτηση, κι όταν μας ζήτησαν να βγάλουμε τα Αλφαβητάρια και να τα ανοίξουμε, άρπαξα το μυστικό του μηχανισμού ανάγνωσης στον αέρα, πριν καλά- καλά η δασκάλα το αναλύσει. Διάβαζα, γύριζα τις σελίδες εκείνου του υπέροχου βιβλίου, κι όλα τα γράμματα δεν ήταν πια μαύρα ακατανόητα σημάδια, ήταν ένα μονοπατάκι που μπορούσα να ακολουθήσω, σα να παραμέρισαν τα αγκάθια γύρω από τον πύργο της κοιμισμένης βασιλοπούλας. Το μεγάλο ξύπνημα. Λύθηκαν τα μάγια σε τεύχη Κλασσικών Εικονογραφημένων, σε περιοδικά κι εφημερίδες, σε βιβλία, παντού. Τέτοια λυσσασμένη ευτυχία δε θυμάμαι να έχω ξανανιώσει στη ζωή μου.
Υπήρχαν βέβαια εκπλήξεις εκείνη την αξέχαστη πρώτη μέρα. Η πιο μεγάλη, για μένα, ήταν ότι πολλά παιδιά έκλαιγαν. Κρεμόντουσαν στη φούστα της μαμάς τους, η οποία, ακόμα πιο μεγάλη έκπληξη, τα παρηγορούσε σα να τους είχε τύχει κάτι πολύ κακό. Δεν ξεγαντζώνονταν με τίποτε. Εμένα με είχαν πείσει ότι έπρεπε να είμαι περήφανη κι ευτυχισμένη που πήγαινα Α΄Δημοτικού, κι αυτό το θέαμα ήταν απολύτως ανεξήγητο. Είχα μείνει άναυδη να κοιτάζω. Μα γιατί έκλαιγαν τα παιδιά; Δεν ξέρουν ότι θα περνάμε υπέροχα εδώ, ότι θα μάθουμε πράγματα που δεν τα μαθαίνεις αλλού;
Εντάξει, ήμουν παιδί αφελές και εύπιστο. Επιπλέον μεγάλωνα σε πολυκατοικία, δεν είχα κήπο, δεν είχαν καιρό οι γονείς να με πάνε σε πάρκο, ασφυκτιούσα. Με άφηναν με χίλια στανιά να βγω λίγη ώρα στο δρόμο. Τα γειτονόπουλα ήταν όλα μεγαλύτερα και πολύ σκληρά, έπεφτε ξύλο εκεί ανεξέλεγκτο, πλήρωνα ακριβά το παιχνίδι μαζί τους. Γύριζα σπίτι μου μελανιασμένη, δαγκωμένη, (από παιδιά, όχι από σκυλιά) γδαρμένη, κι επιπλέον έπρεπε να τα κρύβω όλ’ αυτά, γιατί δεν ήθελε πολύ να αποφασίσουν οι γονείς να με κρατάνε κλεισμένη μέσα, για να μην παθαίνω τίποτε.
Μπροστά στο κάτεργο της γειτονιάς λοιπόν, το σχολειάκι ήταν παράδεισος. Επιτέλους είχα να κάνω με συνομήλικους, τέρμα τα αρχηγιλίκια και η τυραννία των μεγαλύτερων. Μετά τη βαρβαρότητα, ο πολιτισμός.
Σκέφτομαι καμιά φορά τα παιδιά που έκλαιγαν την πρώτη μέρα. Το σχολείο μπορεί να έχει χίλια στραβά, αλλά πώς είναι δυνατόν να τα ξέρεις πριν καν πατήσεις το πόδι σου; Γιατί λοιπόν; Τα είχαν φοβίσει οι γονείς; Τους είχαν μεταφέρει κάτι σαν δέος που συνδεόταν με τη γνώση; Είχαν οι ίδιοι δυσπιστία και πικρή πείρα από τον τρόπο που οι γραμματιζούμενοι τους είχαν ταλαιπωρήσει ή απλώς τους είχαν επιβληθεί; Τα είχαν απειλήσει με δυσκολίες; Είναι μυστήριο που δεν έχω λύσει. Μέχρι και την εχθρότητα των γονιών προς τον κρατικό θεσμό αναλογίζομαι, τώρα που αναβλύζει πανταχόθεν εχθρότητα προς το κράτος. Ίσως ενυπήρχε από παλιά. Ή απλώς ήταν η υπερβολική αγάπη των μανάδων που έκανε τα παιδιά  αδύναμα μπροστά στο καινούργιο. Δεν ξέρω. 
Εκείνο που ξέρω είναι ότι κάθε φορά που τα σχολεία ανοίγουν, κι αρχίζει η μοντέρνα γκρίνια τώρα πια, που δεν έχουν βιβλία, που δεν έχουν αίθουσες, που απεργούν, που τα διδάσκουν στραβά, που το σύστημα είναι χάλια, που δεν μαθαίνουν τίποτε, που οι αγαθές προθέσεις είναι ψεύτικες, που η υποκρισία περισσεύει, κάθε φορά μου έρχεται να σκουντήσω τα πρωτάκια και να τους πω το μυστικό που έπρεπε τότε να ψιθυρίσω στα κλαμένα παιδιά: μην κλαις μωρέ, πετάνε κάτι καραμέλες κατά λάθος εδώ, και πρέπει να έχεις το νου σου να τις πιάσεις στον αέρα.

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

Ολόκληρη η παρουσίαση του Amazon για τα νέα Kindle (video)

Ολόκληρη η παρουσίαση του Amazon για τα νέα Kindle (video): Ο Jeff Bezos επιδεικνύει το Kindle Paperwhite



Ο Jeff Bezos, ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος του Amazon, δεν είναι τόσο συναρπαστικός ομιλητής όσο π.χ. ο Steve Jobs, αλλά πάντα έχει τη σημασία του να δεις πώς η ίδια η εταιρία παρουσιάζει τα...



[[...]]

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Το ηλεκτρονικό μηχανογραφικό, η καινοτομία και ο πολιτικός "φόβος"

Το ηλεκτρονικό μηχανογραφικό, η καινοτομία και ο πολιτικός "φόβος": Διάβασα προ ολίγου την παρακάτω είδηση για την ηλεκτρονική υποβολή του μηχανογραφικού που μου έδωσε ιδιαίτερη χαρά.  
Η ηλεκτρονική υποβολή των μηχανογραφικών δελτίων των υποψηφίων για την εισαγωγή στη τριτοβάθμια εκπαίδευση επιλέχθηκε από όλες τις καινοτομίες όλων των ελληνικών υπουργείων να σταλεί στην Ευρώπη  για  να δώσει τη "μάχη" για την "πρωτιά" ανάμεσα στις υποψηφιότητες των άλλων ευρωπαϊκών χωρών.

Εχει ενδιαφέρον μια μικρή ιστορική αναδρομή στο τι μεσολάβησε για να γίνει η αλλαγή αυτή και για να βγούν ορισμένα γενικότερα συμπεράσματα.
 
Στις αρχές του 2011, ως υφυπουργός αρμόδιος για τις εξετάσεις, αποφάσισα να αλλάξει ο τρόπος υποβολής των μηχανογραφικών από έντυπο σε ηλεκτρονικό.
Η εικόνα των μαθητών να συνωστίζονται καλοκαιριάτικα με την ζέστη και το άγχος στις ουρές με τους γονείς τους έξω από τα σχολεία προκειμένου να καταθέσουν το δελτίο, μου φαινόταν τριτοκοσμική. Ηθελα τους υποψηφίους να κάθονται με ηρεμία στο σπίτι τους με όποιους συμβούλους επιθυμούσαν και να πειραματίζονται με το μηχανογραφικό μέχρι να καταλήξουν στην τελική επιλογή.

Η απόφασή μου αυτή συνάντησε καθολική αντίδραση. Σε πολιτικό επίπεδο, όλοι μου έλεγαν ότι οι εξετάσεις είναι από τα πιο ευαίσθητα θέματα για την ελληνική κοινωνία και αν κάτι πήγαινε στραβά θα έπεφτε η κυβέρνηση. Σε υπηρεσιακό επίπεδο η ανησυχία ήταν εξ ίσου έντονη δεδομένου ότι επρόκειτο για την μεγαλύτερη και δυσκολότερη μέχρι τότε ηλεκτρονική πλατφόρμα του ελληνικού δημοσίου. Η δυσκολία θεωρήθηκε ακόμα μεγαλύτερη όταν ζήτησα (γιατί τις εμπιστεύτηκα) από τις υπηρεσίες να διαμορφώσουν οι ίδιες την εφαρμογή και να μην αποταθούμε σε εξωτερική ιδιωτική εταιρία όπως συνηθίζεται στο ελληνικό δημόσιο (με τα γνωστά αποτελέσματα). Ολοι μου έλεγαν να "το αφήσουμε για του χρόνου" (ο κλασσικός τρόπος να μην γίνει κάτι).

Οταν έγινε αντιληπτό ότι είχα πάρει τις αποφάσεις μου και δεν επρόκειτο να αλλάξω, μου προτάθηκε ως λύση σιγουριάς, να καταθέτουν επιπλέον οι υποψήφιοι τα έντυπα και στα σχολεία. Το απέρριψα και αυτό γιατί ήξερα ότι τελικά θα καταλήγαμε σε αυτή την μορφή υποβολής για "σιγουριά" και η καινοτομία θα έμενε στα χαρτιά.

Ξεκίνησε έτσι ο αγώνας δρόμου. Οι δυσκολίες πολλές αλλά όλες τις αντιμετωπίζαμε. Εκτός από τους συνεργάτες του γραφείου μου κι τις αρμόδιες υπηρεσίες, είχαμε -όταν χρειάστηκε- και την υποστήριξη της ομάδας του opengov.  Το αρχικό άγχος έγινε ενθουσιασμός και πίστη στο εγχείρημα.  Ολα ετοιμάστηκαν στην ώρα τους και η εφαρμογή δούλεψε ρολόι (κάτι για το οποίο ποτέ δεν αμφέβαλα).

Ποιά ήταν τα ωφέλη της πρωτοβουλίας αυτής; Τα σημαντικότερα
1. Η διευκόλυνση των υποψηφίων και των οικογενειών τους (περισσότερες από 100 χιλ. οικογένειες).
2. Η επιτυχής εμπλοκή της διοίκησης σε ένα τόσο μεγάλο και δύσκολο έργο σε μια εποχή απαξίωσης των δημοσίων υπαλλήλων που έχει οδηγήσει σε καταρράκωση του ηθικού τους.
3. Ελάχιστο κόστος για τον φορολογούμενο (αφού όλα έγιναν εσωτερικά).
4. Προώθηση της καινοτομίας

Ποιά είναι τα πολιτικά συμπεράσματα;
1. Χρειάζεται επιμονή και ανάληψη ευθύνης  για το ρίσκο που συνεπάγονται τέτοιες ριζικές αποφάσεις που αλλάζουν εκ θεμελίων υφιστάμενες πρακτικές.
2. Οι πολιτικοί μπορούν να εμπιστευούν την διοίκηση, αρκεί να την εμπνεύσουν.
3. Και η Ελλάδα μπορεί να καινοτομήσει.

Μακάρι το παράδειγμα αυτό να επαναληφθεί και σε άλλους τομείς του δημοσίου.

ΥΓ. Και μια θλιβερή νότα: Πώς αντάμειψε το ελληνικό δημόσιο δύο τουλάχιστον από τους υπαλλήλους που υπήρξαν βασικοί συντελεστές της καινοτομίας αυτής; Τους οδήγησε στην εφεδρεία και την σύνταξη γιατί είναι ανίκανο και φοβάται στο να αξιολογήσει πραγματικά τα στελέχη του.


Η πλήρης είδηση:

Η ηλεκτρονική υποβολή των μηχανογραφικών δελτίων των υποψηφίων για την εισαγωγή στη τριτοβάθμια εκπαίδευση επιλέχθηκε από όλες τις καινοτομίες όλων των ελληνικών υπουργείων να σταλεί στην Ευρώπη  για να δώσει τη "μάχη" για την "πρωτιά" ανάμεσα στις υποψηφιότητες των άλλων ευρωπαϊκών χωρών .
Πρόκειται ευρωπαικό θεσμό  , όπου η κάθε χώρα –μέλος της Ε.Ε θα καταθέσει και μια υποψηφιότητα καινοτομίας που εφαρμόζει.
Η Ελλάδα επέλεξε το Μηχανογραφικό Δελτίο των υποψηφίων ως καινοτομίας, δεδομένου ότι από τη έντυπη συμπλήρωσή του από τους υποψηφίους για τα ΑΕΙ «πέρασε» στην ηλεκτρονική.
Την υποψηφιότητα της Διεύθυνσης Ποιότητας και Αποδοτικότητας και της Δ/νσης Οργάνωσης και Διεξαγωγής Εξετάσεων του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, με αντικείμενο την ηλεκτρονική υποβολή των μηχανογραφικών δελτίων των υποψηφίων για την εισαγωγή στη τριτοβάθμια εκπαίδευση, θα παρουσιάσει στο 5ο Συνέδριο Χρηστών
Κοινού Πλαισίου Αξιολόγησης, με θέμα «Το Κ.Π.Α. ως κινητήρια δύναμη για την
καινοτομία», η Προϊσταμένης της Δ/νσης Ποιότητας και Αποδοτικότητας του Υπουργείου Παιδείας Παναγιώτα Διονυσοπούλου.

Το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στο Όσλο της Νορβηγίας, 27-28 Σεπτεμβρίου

ΕΠΙΣΚΥΡΟΣ - Το Αρχαίο Ελληνικό Ποδόσφαιρο

ΕΠΙΣΚΥΡΟΣ - Το Αρχαίο Ελληνικό Ποδόσφαιρο:


(Επιτύμβια στήλη 4ος αιών π.Χ. , Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών)


Επίσκυρος:" ό, παιδιά τις, διά σφαίρας", " ό, μέ τά πολλών, σφαιρισμός " (Ησυχ.) {Από το Ομηρικό Λεξικό των LIDDEL & SCOTT}. Δηλαδή " αυτός που παίζει με τη σφαίρα (μπάλλα) " ή " αυτός που παίζει με πολλούς τη σφαίρα (μπάλλα)". Στην αγγλική μετάφραση του ίδιου Λεξικού λέει: Επίσκυρος = Ballgame, football or rugby.



Αν ανατρέξουμε στα Ομηρικά έπη θα βρούμε τις πρώτες πληροφορίες για παιχνίδι με μπάλλα στη λεκάνη της Μεσογείου. Μια παρόμοια αναφορά γίνεται και στον "Θεαίτητο" του Πλάτωνα



Μεγάλη επιτυχία στην αρχαία Ελλάδα γνώρισε το παιχνίδι « Επίσκυρος » που είχε πάρει το όνομά του από τη γραμμή με σκύρα (σπασμένα κομμάτια πέτρας, πετραδάκια) που χώριζε το γήπεδο.Με λίγα λόγια είχαμε και κεντρική διαχωριστική γραμμή, των δύο μεγάλων περιοχών του γηπέδου.

(Σωκράτης) Λέγεται τοίνυν, ἔφη, ὦ ἑταῖρε, πρῶτον μὲν εἶναι τοιαύτη ἡ γῆ αὐτὴ ἰδεῖν, εἴ τις ἄνωθεν θεῷτο, ὥσπερ αἱ δωδεκάσκυτοι σφαῖραι, ποικίλη, χρώμασιν διειλημμένη, ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε εἶναι χρώματα ὥσπερ δείγματα, οἷς δὴ οἱ γραφῆς καταχρῶνται.



(μτφ): “Λέγεται λοιπόν, ω συνομιλητή, πως η γη, εάν την δει κανείς από ψηλά είναι σαν τις σφαίρες (μπάλες) που αποτελούνται από δώδεκα κομμάτια διαφορετικού δέρματος. Είναι δηλαδή πολύχρωμη σφαίρα και τα μέρη της ξεχωρίζουν από τα χρώματα που έχει το καθένα

Πλάτων «Φαίδων» ή περί ψυχής [110b]


Αρα η μπάλα ήταν φτιαγμένη από 12 χρώματα, 12 κομμάτια δέρματος συμβολίζοντας τους 12 Έλληνες Θεούς.



«Φύγετε νεαροί, αυτό το παιχνίδι με την μπάλα φουσκωμένη από αέρα έχει γίνει για μεσήλικες και παιδιά» - Αρριανός ΧΙV 47
"Έριχνε ψηλά την σφαίρα και την γη που έθρεψε πολλούς άρχισε να κτυπά με προικισμένα πόδια και να κάνη στροφές γρήγορες και εναλλασσόμενες, ενώ οι άλλοι νέοι τον ζητωκραύγαζαν και στον ουρανό υψώνονταν δυνατές φωνές." - Οδύσσεια Θ 370 - 375




Μπάλα που βρέθηκε μετά από ανασκαφές στην Σαμοθράκη.




Πληροφορούμεθα λοιπόν από τον αρχαιολόγο Ε. Μπεξή στο περιοδικό ΙΧΩΡ ότι:

Υπήρχε ένα άθλημα με το όνομα "Επίσκυρος".



Το γήπεδο που διεξήγετο ο αγώνας ήταν χωρισμένο σε δύο μέρη με γραμμές από χαλίκια και η μπάλα ήταν κατασκευασμένη από δερμάτινα κομμάτια ραμμένα μεταξύ τους με εντόσθια ζώων, ενώ στις άκρες του γηπέδου ήταν χαραγμένη μία γραμμή που συμβόλιζε τα δύο τέρματα.



Η μπάλα ήταν φουσκωμένη με αέρια και εξωτερικά ήταν ζωγραφισμένη με ζωντανά χρώματα και γεωμετρικά σχήματα. Σκοπός ήταν και για τις δύο ομάδες όπως και σήμερα να περάσουν την μπάλα από την απέναντι εστία, το τέρμα.



Εντύπωση προξενεί επίσης η ιατρική(!) παρατήρηση του αθλήματος. Ο μεγάλος γιατρός της ύστερης αρχαιότητος Γαληνός μας δίνει μία καταπληκτική περιγραφή στο έργο του "Περί ασκήσεων με μικρή μπάλα" του παιχνιδιού.



"Όταν οι παίκτες παρατάσσονται σε αντίθετες σειρές και αγωνίζονται, για να εμποδίσουν τον αντίπαλο να κρατήσει την μπάλα στο κέντρο, τότε είναι βίαια άσκηση με κρατήματα στους ώμους και λαβές πάλης. Έτσι το κεφάλι και ο λαιμός ασκούνται με τις κινήσεις, τα κρατήματα των ώμων και τα πλευρά και το στήθος και το στομάχι ασκούνται από τα κρατήματα και τις λαβές πάλης με τα χέρια. Σε αυτό το παιχνίδι οι γλουτοί και τα πόδια τεντώνονται βίαια, γιατί αποτελούν την βάση των κινήσεων. Ο συνδυασμός με το τρέξιμο μπροστά και πίσω και τα πηδήματα στα πλάγια, κάθε άλλο παρά μικρή άσκηση είναι όχι μόνο για τα πόδια αλλά και για όλο το σώμα που είναι σε κίνηση."



Εάν δεν αρκούν τα λόγια έχουμε και "κατευθείαν αναμετάδοση" από το αρχαιολογικό μουσείο Αθηνών αθλητή - ποδοσφαιριστή, ο οποίος προσπαθεί με άψογη τεχνική να κοντρολάρει την μπάλα πάνω στο δεξί του πόδι. Είναι σαφές ότι ο παίκτης δεν πρέπει να πιάσει την μπάλα με τα χέρια του γι αυτό τα κρατάει πίσω από την πλάτη του. (Αρχική φώτο).



Μας διασώζονται ακόμη και ονόματα διάσημων «ποδοσφαιριστών» της αρχαιότητος ,όπως του Αριστόνικου του Καρυστίου, του Δημοτέλη του Χίου, του Χαιρεφάνη και του Κτησιβίου του Χαλκιδέως.

Eκπαιδευτικά προγράμματα του Ιδρύματος της Βουλής ...

Eκπαιδευτικά προγράμματα του Ιδρύματος της Βουλής ...:
1.Το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία διοργανώνει εκπαιδευτικές επισκέψεις στη Βουλή των Ελλήνων για μαθητές της τελευταίας τάξης των σχολείων της πρωτοβάθμιας και όλων των τάξεων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Περισσότερα...

Educational Technology Guy: Anatomy of a Teacher - infographic with interestin...

Educational Technology Guy: Anatomy of a Teacher - infographic with interestin...: Anatomy of a Teacher is an interesting infographic with data on teachers - percentage female vs. male, public vs. private schools, stud...

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012

Φιλογνωσία: Ιστονησίδα Εκπαίδευσης και Πολιτισμού

Φιλογνωσία: Ιστονησίδα Εκπαίδευσης και Πολιτισμού:

Επιστροφή και επί το έργον με μια πολύ ευχάριστη είδηση. Ένας νέος δικτυακός τόπος, "ο πρώτος υψηλών προδιαγραφών", είναι στη διάθεση των δασκάλων, φιλολόγων, φοιτητών ή και μαθητών από τις αρχές Αυγούστου. Δημιουργοί του είναι ο κύριος Νικήτας Παρίσης και ο γιος του Γιάννης Παρίσης, φιλόλογοι και συγγραφείς.


Διαβάστε το παρακάτω κείμενο:


Ανάγκη να συγχαρούμε και να ευχαριστήσουμε τους δημιουργούς του νέου ιστότοπου για την ελπιδοφόρα προσπάθεια και να τους ευχηθούμε την ανάλογη δύναμη στον αγώνα που δίνουν να μας εμπνέουν και να μας πλουτίζουν με τις ιδέες, τις γνώσεις και την αισθητική τους. Εκτιμούμε πολύ το έργο τους και την προσφορά τους και ευελπιστούμε ότι την προσπάθειά τους αυτή θα αγκαλιάσει ακέραιη η εκπαιδευτική κοινότητα, έτσι όπως της αξίζει.