Γεωργίου Δροσίνη («Νύχτα χριστουγεννιάτικη», 1935)
Την άγια νύχτα τη χριστουγεννιάτικη, / ποιος δεν το ξέρει;
Των μάγων κάθε χρόνο τα μεσάνυχτα / λάμπει τ’ αστέρι.
Κι όποιος το βρει μες’ στ’ άλλα αστέρια ανάμεσα / και δεν το χάσει σε μια άλλη Βηθλεέμ ακολουθώντας το / μπορεί να φτάσει.
κι ο Μιλτιάδης Μαλακάσης με τα ποιήματα «Χριστός»(1894) και
«Χριστουγεννιάτικος» (1934) μιλάει για την παραμυθητική σημασία των
Χριστουγέννων:
Κι όσο κι αν ματώνεις, ω ψυχή, στο γύρισμα άγιων ημερών
μόνο αυτό σου μένει
στις θύελλες μέσα της ζωής και στα παιχνίδια των καιρών
σκληρά παραδομένη.
