Συνομιλώντας με τον Καβάφη

Δύο ποιήματα που μπορούν να διαβαστούν παράλληλα με το Περιμένοντας τους βαρβάρους

Γιόβαν Χρίστιτς, Οι βάρβαροι

Επιτέλους έφθασαν οι κήρυκες και είπαν: οι βάρβαροι έρχονται.
Στην πόλη ετοιμάζονται να τους υποδεχθούν.
Ενθουσιασμένοι οι νέοι ήδη φωνάζουν τα ονόματά τους
και σπεύδουν να δοξολογήσουν νέους θεούς.
Δεν λένε οι ποιητές ότι οι βάρβαροι είναι μια κάποια λύση;
Τώρα γράφουν ποιήματα εγκωμιαστικά γι’ αυτούς
και περιμένουν τη μέρα που θα τα διαβάζουν μεγαλόφωνα,
ενώ κατάπληκτοι οι βάρβαροι (κι ένοπλοι)
θα χειροκροτούν και θα αποστηθίζουν […]
Αλλά δεν γνωρίζουν οι ποιητές ότι πρώτοι αυτοί θα κρεμαστούν στην αγορά,
μαζί με τους νέους που έτρεξαν για να ανοίξουν τις πύλες,
και να μπάσουν στην πόλη εκείνους που με τόση επιθυμία τους περίμεναν.
Γιατί οι βάρβαροι είναι βάρβαροι και δεν είναι καμία λύση.

 Ντιμίταρ Βασίλεφ,  Οι νέοι βάρβαροι

«Ήρθαν οι βάρβαροι, αγαπητέ μου Καβάφη,
Έφτασαν. Άρα υπάρχουν ακόμη.
Ενώ εσύ μας διαβεβαίωνες … Υποσχόσουν
ότι αυτοί θα ήσαν μια κάποια λύση.

Θα ήταν καλύτερα να μην τους είχαμε υποδεχτεί.

Διότι κλέψαν τις τόγες και τα πολύτιμα μπαστούνια μας.
Στέμματα, βραχιόλια, δαχτυλίδια – κλέψαν.
κι όλα τα κοσμήματα που τις καρδιές μας βαυκάλιζαν, τα 'κλεψαν.
Σκότωναν για έναν απλό λόγο. Και η μεγάλη
σύγχυση, ο τρόμος ο μεγάλος, ακολούθησαν.

Και τώρα τι θα γίνουμε μ' αυτούς τους βαρβάρους ;
Οι Συγκλητικοί νομοθετούν σπαζοκεφαλιάζοντας.
Με πέντε κλειδαριές αμπαρώνουμε τις πόρτες μας
κι οι δρόμοι κι οι καρδιές μας έχουν ερημώσει.

Ενώ οι βάρβαροι αλωνίζουν ατιμώρητοι.
Και στην ουσία δεν αποτελούν καμία λύση».