Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2021

Στο πνεύμα των Χειστουγέννων...σπάργανα ποιητικά... μιας άλλης εποχής

Γεωργίου Δροσίνη («Νύχτα χριστουγεννιάτικη», 1935)


Την άγια νύχτα τη χριστουγεννιάτικη, / ποιος δεν το ξέρει;


Των μάγων κάθε χρόνο τα μεσάνυχτα / λάμπει τ’ αστέρι.


Κι όποιος το βρει μες’ στ’ άλλα αστέρια ανάμεσα / και δεν το χάσει σε μια άλλη Βηθλεέμ ακολουθώντας το / μπορεί να φτάσει.


 κι  ο Μιλτιάδης Μαλακάσης με τα ποιήματα «Χριστός»(1894) και «Χριστουγεννιάτικος» (1934) μιλάει για την παραμυθητική σημασία των Χριστουγέννων:


Κι όσο κι αν ματώνεις, ω ψυχή, στο γύρισμα άγιων ημερών


μόνο αυτό σου μένει


στις θύελλες μέσα της ζωής και στα παιχνίδια των καιρών


σκληρά παραδομένη.


 

 

 

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2021

Ήρθε κι ο Σεπτέμβρης! Βροχή Επιστροφής!

 https://www.youtube.com/watch?v=bdRg7vMVxzU

Βροχή επιστροφής ,,,, Κική Δημουλά!

Εγώ, όταν μεγαλώσω
θα γίνω Σεπτέμβριος έλεγε ο Αύγουστος.
Έβρεξε δω λιγάκι.
Δοκιμαστικά, σαν έλεγχος
αν λειτουργούν καλά οι πτώσεις.
Όπως χτυπάνε κάθε τόσο
ξαφνικά οι σειρήνες, δοκιμαστικά,
αν λειτουργεί καλά
ο τρόμος του πολέμου.
Ελάχιστη βροχή,
ίσα που την πλατάγισε στο στόμα του
το χώμα τη σταγόνα
– καθώς δοκιμαστής κρασιών-,
μόλις που πρόλαβε η υγρόεσσα ευωδιά
παραπονιάρα να τριφτεί
πάνω στα περιβόλια.
Δέναν οι παραθεριστές
στις σχάρες των αυτοκινήτων την Αθήνα
μαρσάραν τις βαλίτσες τους και φεύγαν.
Πεθαίναν απ’ τη ζήλια τους τα σπίτια
κοιτώντας τα τροχόσπιτα
στην Εθνική Οδό του Σεπτεμβρίου.
Απ’ τ’ ανοιχτά παραθυράκια τους
μικρά όσο ένα σάντουιτς ματιάς
κουρτινάκια φτερακίζαν κατά έξω,
νάιλον γλάροι εμπριμέ, δεμένοι.
Λοξά στημένη
νανούριζε τα τέλια της
μια κιθάρα ηλιοκαμένη.
Ευτυχώς βελτιώθηκε
το βιοτικό επίπεδο της βάρκας.
Γίνανε βάρκες κατοικίδιες
– αστυφιλία των σκαριών.
Αστραφτερές, εξωλέμβιες,
πάνω στα τρέιλερ κουρνιασμένες
ακολουθούν τ’ αφεντικά τους,
σκυλάκια ράτσας
χωρίς καθόλου τρίχωμα θαλάσσης.
Γαύροι πηδάνε κατά πάνω,
μια τελευταία ασημένια περιέργεια.
Κάτι θα την πονέσει απόψε τη βραδιά
γι’ αυτό το προς το τέλος.
Αν έχει ξαστεριά
θα πιει κάποιο παυσίπονο αστέρι.
Εγώ θα μείνω ακόμα λίγο.
Μήπως και ξαναβρέξει.
Να σε ξεπλύνω λίγο.
Είσαι μες στην αρμύρα και τ’ αλάτια
από τότε που ήμουνα θάλασσα.

Δευτέρα 2 Αυγούστου 2021

Αύγουστε μήνα καλώς ήλθες!


 

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά
κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά
Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σένα ορκιζόμαστε
πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλιόμαστε

Απ’ την Παρθένο στον Σκορπιό χρυσή κλωστή να ράψουμε
κι έναν θαλασσινό σταυρό στη χάρη σου ν’ ανάψουμε….

 

Οδ. Ελύτης, "Ήλιος ο Πρώτος, Αθήνα 1943

Σάββατο 13 Μαρτίου 2021

Για την τελευταία Αποκριά των παράξενων αυτών χρόνων....


Καρναβάλι στην Αθήνα

   Είναι ένας πίνακας του γνωστού Έλληνα ζωγράφου Νικολάου Γύζη, κύριου εκπροσώπου της ηθογραφίας στη νεοελληνική ζωγραφική. Απεικονίζει μία αποκριάτικη σκηνή από λαϊκό σπίτι της Αθήνας. Τα μέλη της οικογένειας, καθισμένα γύρω από το χαμηλό τραπέζι, δέχονται την επίσκεψη κάποιων "μασκαράδων", ντυμένων με αυτοσχέδιες αποκριάτικες στολές. 
   Ο Γύζης αναπαριστά με ρεαλισμό τις λεπτομέρειες του εσωτερικού του σπιτιού και της ενδυμασίας των προσώπων. Από αυτές ακριβώς τις λεπτομέρειες αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για ένα αποκριάτικο στιγμιότυπο ανθρώπων λαϊκών στρωμάτων. Σε πρώτο πλάνο ένα παιδάκι φοβισμένο κρύβεται στην αγκαλιά προφανώς της μητέρας του. 

 Για την αντιγραφή: από το ιστολόγιο της συναδέλφου Άννας Αγγελοπούλου

Τρίτη 2 Μαρτίου 2021

Για το καλωσόρισμα του Μάρτη: το εφηβικό ποίημα του Κωστή Παλαμά!

ΜΑΡΤΙΟΣ
Ροδίζ’ η πρώτη του Μάρτη μέρα,
Και στο παιδάκι της η μητέρα
Γελώντας πάει:
«Με μάρτη έρχομαι το λαιμό σου
Να στεφανώσω. Σαν άγγελός σου
Θα σε φυλάει.
«Από χρυσάφι, προτού να φέξει,
Με τι φροντίδα τον έχω πλέξει
Για σε, χρυσό μου!
Με κάθε χρώμα τον έχω ντύσει,
Ουράνιο τόξο, που θα στολίσει
Τον ουρανό μου.
«Ο Μάρτης θεία είν’ ευλογία!
Σα χελιδόνι ή ευτυχία
Στα σπίτια μπαίνει.
Και η υγεία σα μαϊστράλι
Στο γαλανόλευκο περιγιάλι
Μας ανασταίνει.
……………………
Αυτός, μ’ αγγέλου φτερά κινάει
Και το Χριστό της πρωτομηνάει
Στην Παναγία.
Και στην πατρίδα επαναστάτης,
Ο Μάρτης έφερε τη γλυκιά της
Ελευθερία.
«Να του σπιτιού μας το χελιδόνι
Εις την παλιά του φωλιά σιμώνει,
Και σε ζητάει.
Πρόβαλε, δέξου το… Στο λαιμό σου
Πώς μοιάζει ο μάρτης! σαν άγγελος
Θα σε φυλάει».